یکی از قابل توجه‌ترین پیشرفت‌ها در بنفشه آفریقایی جهش قسمت‌های گل تغییر تعداد گلبرگ‌ها (پتا‌ل‌ها) بوده است. گل‌های اصلی که دارای 5 گلبرگ هستند به عنوان گل‌های تک‌لپه شناخته می‌شوند (مثلاً "پسر آبی"). گل‌هایی با گلبرگ‌های جزئی اضافی دارند به عنوان گل‌های نیمه دوتایی شناخته می‌شوند (مثلاً "بیبی برایان"). گل‌هایی که لایه‌های اضافی یا ردیف‌های اضافی از گلبرگ دارند به عنوان گل‌های دوتایی شناخته می‌شوند (مثلاً «نس» کرینکل آبی»).

لبه ژنو یک جهش غالب است. ابتدا در سال ۱۹۵۰ در گلی به نام 'لیدی ژنو' ظاهر شد و از آن زمان در بسیاری از هیبریدها ظاهر شده است، از جمله 'لنترن قرمز' در سمت چپ بالا. این ژن به میزان دوز وابسته است، به طوری که یک جفت غالب (DD) لبه سفید پهن‌تری ایجاد می‌کند نسبت به یک غالب تکی (Dd).

الگوی اثر انگشت در سال ۱۹۸۵ توسط گیاهان بنفشه از نژاد Optimara با گیاهانی مانند 'اپتیمارا دالی'، 'اپتیمارا لئوناردو داوینچی' و 'اپتیمارا مونه' عرضه شد. این جهش باعث ایجاد یک لکه رنگ در مرکز پتال‌ها می‌شود. این جهش همچنین به طور ژنتیکی غالب است و در تمام رنگ‌های بنفشه‌های آفریقایی موجود است. 'بیژندگلید بیدز' (وسط، بالای تصویر) نمونه عالی از این جهش الگوی گل است.

گل‌های فانتزی دارای نقاط یک یا چند رنگ متفاوت در برابر یک رنگ پس‌زمینه هستند، همانطور که در مثال بالا سمت راست مشاهده می‌شود. این یک جهش ژنی فرماندهنده است، که بهترین اثرات آن در گیاهان با ژن فانتزی (فرماندهنده) جفت شده با یک ژن نشانه (رنگ ساده) رسوبی به دست می‌آید.

الگوی لبه تمشکی همچنین در دهه ۱۹۸۰ نیز ظاهر شد اما نامشخص است که کدام گیاه جهش اصلی را داشته است. این جهش فرمان‌دهنده یک لایه رنگ صورتی یا قرمز تیره را بر لبه‌های برگچه‌ها ایجاد می‌کند. این ژن با رنگ صورتی/قرمز مرتبط بوده و حتی در گل آبی نیز فقط به این رنگ ظاهر می‌شود. "روز بعدی یخ صورتی" یکی از هیبرید‌های من با لبه‌های تمشکی است.

یکی از جدیدترین جهش‌های الگو، نوار بسیار وسیعی از رنگ سفید را در نیمه بیرونی لبه‌های گلبرگ قرار می‌دهد. سری گیاهان "My" اپتیمارا اولین گیاهانی بودند که این جهش فرمان‌دهنده را داشتند. 'اپتیمارا مای دریم' (چپ) و 'اپتیمارا مای جوی' (راست) نمونه‌های بسیار خوبی از این نوع هستند. این جهش به نظر می‌رسد توزیع رنگ را در لبه‌ها محدود می‌کند و ژنتیکی از جهش مشابه Geneva edge متفاوت است.

در میان آخرین پیشرفت‌های ویولت‌های آفریقایی، ایجاد انواع مختلف رنگ‌های زرد است که این رنگ به صورت طبیعی در این گونه وجود ندارد. زرد به عنوان یک رنگ ساده و در ترکیب با سایر طیف‌ها رخ می‌دهد.

برگ‌های ویولت‌های آفریقایی دیگر به سادگی سبز نیستند. برگ‌ها ممکن است برگ "پسر" (برگ‌های ساده)، برگ "دختر" (برگ‌های موجدار با یک نقطه سفید در پایه تیغه برگ)، longifolia (برگ‌های بلند با نوک تیز)، موجدار، قاشق‌شکل، دوخته شده، موجی یا شلوارک داشته باشند. برگ‌ها ممکن است دارای پشتی سبز، نقره‌ای یا قرمز باشند و می‌توانند دارای تغییرات رنگی باشند که شامل سفید، صورتی، رنگ تن، کرم یا سبز زرد باشد. الگوی تغییرات ممکن است در لبه‌های برگ، مرکز گیاه یا به صورت پراکنده در یک موزائیک روی سطح برگ باشد. چند گونه گیاه ویژگی دارند که رنگ برگ‌های آنها در طول روز تغییر می‌کند؛ به رنگ سبز زرد در روز و سبز تیره در شب. گیاهان دیگر نه فقط برای گل‌هایشان، بلکه برای برگ‌های رنگارنگ و جذابشان نیز پرورش داده می‌شوند.